Szparagi to jedne z najstarszych roślin znanych człowiekowi. Nasza wspólna historia sięga, aż 5 tysięcy lat. Wizerunki szparagów zostały wykute na egipskich sarkofagach, delektowali się nimi zarówno starożytni Rzymianie i Grecy, jak i Chińczycy. Historia szparagów jest równie niesamowita, jak ich właściwości lecznicze i odżywcze.
O historię, właściwości i zastosowanie szparagów zapytaliśmy jednego z największych polskich producentów tej rośliny – firmę Onix.
W wiekach przeszłych szparagi uznawano za afrodyzjak. Dla wielu starożytnych cywilizacji roślina ta odgrywała ważną rolę symboliczną – była znakiem fallicznym, obrazującym męskie prącie w czasie wzwodu. Starożytni Rzymianie mieli nawet aluzyjne powiedzenie: „Zrób to, zanim ugotują się szparagi”.
Szejk Omar Ibn Muhammed Al Nefzawi w swoim dziele Aromatyczny ogród, zapisał taką informację o szparagach: „Smażone z żółtkami w tłustym mleku wielbłądzim i miodzie powodują, iż męski członek jest w pogotowiu dzień i noc”.
Z kolei Katon Starszy (zm. 149 r. p.n.e.) w swojej książce pt. De agri cultura pisał, że szparagi to jedyna roślina, oprócz kapusty, warta uprawy. Inny rzymski pisarz twierdził, że jego rodacy z lubością nie tylko uprawiali szparagi, ale również konserwowali je w sosie własnym oraz spożywali na gorąco, z dodatkiem roztopionego masła, solą, pieprzem i kroplą cytronu (gatunek roślin wieloletnich z rodziny rutowatych , prawdopodobnie pochodzi z podnóża Himalajów).
Szparagi do północnej Europy przybyły dopiero w średniowieczu, choć istnieją świadectwa, które wskazują, że w niektórych regionach Starego Kontynentu, jedzono je już wcześniej. Tak czy inaczej – średniowiecze to czas w którym szparagi zyskały na popularności. Dotyczy to zwłaszcza Anglii, Niemiec i Francji.
Obecnie szparagi są znane na całym świecie. Spożywa się nie tylko, te uprawiane, ale również dziko rosnące. Ich pędy są cieńsze, a smak jest ponoć jeszcze lepszy.
Popularność nad Wisłą szparagi zdobyły dopiero w XVIII wieku. Dzięki nowym technikom uprawy ich cena spadła, dostępność wzrosła i od tej chwili szaparagami mogli raczyć się również ludzie mniej zamożni. Obecnie szparagi znów zyskują na popularności. W Polsce można kupić białe, zielone i fioletowe odmiany. Każda z nich zaskakuje nie tylko właściwościami leczniczymi, ale przede wszystkim smakiem.
Szparagi mają swoje miejsce również w medycynie ludowej. W Europie wschodniej i Azji odwary z kłączy i korzeni tej rośliny były stosowane na wszelkiego rodzaju choroby związane z układem krążenia i nerkami. Kompresy z odwarów leczyły ropne schorzenia skóry. Nalewka ze szpragów zapobiegała impotencji.
W Chinach szparagi stosowano przede wszystkim jako środek moczopędny, poprawiający nastrój oraz leczący cukrzycę (poza impotencją oczywiście). We Francji, Meksyku, Portugalii czy Wenezueli szparagi oficjalnie uważa się za roślinę leczniczą.
.
